Kırılan kalbimin parçaları sana batmasın...GİT...

Sana daha yakın olmak için "SENSİZLİĞİ" yakmam gerekti ..
Sensizliğin içimi ısıtmayacağını bile bile..
Yakıyorum..

Kor ateşin ışığında;kırık kalbin mürekkebi damlıyor satırlara..
Her damladığındaalevler saçılıyor kağıdın soğuk tenine...
Sensizliğin bu kadar yakıcı olduğunu sensiz kalınca anlıyorum..
Ve yine..
Yakıyorum..

Kulağımda bir ezginin tınısıelimde yokluğuna adanmış kelimeler..
İlerlemekte an be an karanlığa doğru..
Yokluğunda avunduğum anılarımı Karanlığa teslim etmemek için sıkıyorum yumruğumu..
Avuç ayamdaki "sensizliği" bile tutamaz olmuşum sevgili..
Kayıp gidiyorsun ellerimin arasından..
Işıltısını kaybetmiş bir yıldız gibi..


Sıkı tutunsaydın ya...
Bırakıp giderken bir kez olsun gözlerime baksaydın ya..
"Ne olur gitmeKal" dememden korkmasaydın ya..
"Gitmemi engelleSarıl bana sıkıca" deseydin ya..
Ve ben Sarılsaydım narin beline..
Ve öpseydim dudak kıvrımından akan göz yaşlarını..


"Bu sana kırık bir kalbin serzenişidir sadece.."

Alınma...
Gücenme...
İncinme...
Kırılma...

Sadece Bil...

Yüreğimin yangınını"Yaktığım Sensizliğe" kattım..
Aklımda Sen...
Kulağımda bitmeli artık dediğim şarkı..
Önümde Kahrımı çeken bir beyaz sayfa..
Bir de parmaklarımı yoran kelimelerim var..

Bir de..
Bir de..
Karşımda yüreğime ok gibi saplanan bakışların..


Git artık gecemden...
Kırılan kalbimin parçaları sana batmasın...


GİT...!


aLıntıı